جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

آسمان را بگو خون ببارد

ماه و خورشید،نوری ندارد

رأس خون خدا را بریدند

باز بغضم گلو می فشارد

دست عباس از تن جدا شد

در زمین گوئی محشربه پاشد

آب شرمنده و روسیاه است

مشک از دست سقا رها شد

یک طرف خیمه و دود و آتش

یک طرف تیر دشنام و طعنه

یک طرف خارهای بیابان

یک طرف پاهای برهنه

آسمان باز گشته سیه پوش

درعزای شهیدان بی سر

باز شور محرم به پا شد

روی پا شد علم بار دیگر

م.احمدپور

سایه ات بر شعرها یم حکمرانی می کند

بر سر برج مدادم  دیده بــــــانی می کند

می نویسم نـــام پاکت را به روی دفترم

در همان لحظه  دلـــم  را آسمانی می کند

هر چه زندانی شدم در را به رویم وا نکن

یک نگاهت این قفس را هم جهانی می کند

گلرخم!خار تو وقتی می رود در چشم من

اشک هم بر روی گونه شادمـــانی میکند

دررگم وقتی بجای خون توجاری میشوی

شعله های درد با من مهربـــــانی می کند

بر قنوت دست های تشنه ام باران نشست

قطره هایی که عطش را جاودانی می کند

گم شده فانوسم  اما… دل به دریا می زنم

پیر شد در راه عقلم ، دل جوانی  می کند

عظیمه ایرانپور

یک پنجره رو به آسمان می خواهم

بر شانه ی گرمت آشیان می خواهم

من سوخته ام دراین بیابــــــــان عدم

یک جرعه ی آب و سایبان می خواهم

یلــــــــــــدای دلم خدا،چه طولانی شد

پایان شب و نــــــورعیان می خواهم

عمریست که خانـــــــه تو را گم کردم

من از طرف تو یک نشان می خواهم

بنگر که چگونه پـــــای در گل دارم

پرواز بـــه دور کهکشان می خواهم

دنیا کـــه برای من خود زندان است

آزادی ازاین کوی و مکان می خواهم

معصومه احمدپور

جائی که باید باشم اینجا نیست
این زندگی درچشم من فانیست

دوراز تو مثل شعله می سوزم
زخمت به جانم کهنه و کاریست

درسایه ی ابــــــــــــــر نگاه تو
دریــــــــــای قلبم ساکت وآبیست

مولا ندارم تحفه ای جز اشک
خود شاهدی دستان من خالیست

من درمسیرت لالـــــه می کارم
دریای خون از دیده ام جاریست

عشقت برای ایــــــــن دل خسته
تا بی نهایت،تا ابــــــــد کافیست

معصومه احمدپور

مولای ما نمونهء دیگر نداشته است
اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم
این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی
آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود
شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است
انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود
یا جبرِِییل واژهء بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است
هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او
تقصیر من که نیست برابر نداشته است

سید حمیدرضا برقعی

آه می کشم تو را , با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا , ای کرامت بهار

در رهت به انتظار , صف به صف نشسته اند
کاروانی از شهید , کاروانی از بهار

ای بهار مهربان , در مسیر کاروان
گل بپاش و گل بپاش , گل بکار و گل بکار

بر سرم نمی کشی , دست مهر اگر , مکش
تشنه محبتند , لاله های داغ دار

دسته دسته گم شدند , مهره های بی نشان
تشنه تشنه سوختند , نخل های روزه دار

می رسد بهار و من , بی شکوفه ام هنوز
آفتاب من , بتاب ! مهربان من , ببار

زندگی

زندگی زیباست در برگ برگ گل                                                                                                  زندگی زیباست در نغمه بلبل                                                                                                 زندگی زیباست در خنده کودک                                                                زندگی زیباست در پیچش پیچک

زندگی زیباست درقطره باران                                                                                               زندگی زیباست در چشمه جوشان                                                                                                 زندگی زیباست در آبی دریا                                                                     زندگی زیباست دردشت و درصحرا

زندگی زیباست وقتی که می آید                                                                                                  بذرمحبت را در سینه می کارد                                                                                      زندگی با او همرنگ باران است                                                                                               هم رنگ عشق و هم رنگ بهاران است

نام نکوی او آرامش جان است                                                                                               نامش بود مهدی،او یوسف زهراست                                                                                         دنیا بدون او همچون شب تار است                                                                                            ای کاش با نورش دنیاشود زیبا

الهم عجل لولیک الفرج

معصومه احمدپور