فزت و رب الکعبه 08 مرداد 1392 توسط احمدپور هوای کوفه دلگیر است گویا وجودش پر ز تزویر است گویا ز بعد مرگ زهرای شهیده علی از زندگی سیراست گویا صدای قد قتل آید بگوشم علی تسلیم تقدیر است گویا بمحراب عبادت غرق خون شد بفرقش زخم شمشیراست گویا ندای فزت و رب الکعبه آید زبانش غرق تکبیر است گویا دگر افتاده او در بستر مرگ طبیب از بهر او دیر است گویا بود آرامش اندر چهره او رها از بند زنجیر است گویا به پشت خانه حیدر یتیمی بدستش کاسه شیر است گویا بلند از ماتم حیدر ز ویران صدای سائلی پیر است گویا چنان صدیق می سوزد زداغش که اندر سینه اش تیر است گویا شهادت امام عشق و مهربانی،تسلیت باد مطلب قبلیمطلب بعدی
