پيامبر صلى الله عليه و آله:
شهادت حسين سلام الله علیه آتشى در دل مؤمنان می اندازد
كه هرگز سرد نخواهد شد .
مستدرك الوسائل : ج ۱۰ ، ص ۳۱۸ / دانشنامه امام حسین : ج10، ص 32
به راستي تفسير كامل عاشورايي، زيباترين روح پرستنده
وقتي سخن از گودال ميگفتي، شانهه ايت هق هق گريه را همراهي ميكردند، تو كه هيچگاه فرات چشمهايت، خشكسالي را تجربه نكرد و مشك اشكهايت تهي نشد، تو كه هيچگاه توفان اندوهت فرو ننشست و لحظه لحظه در گوشه گوشه ي كربلا جاري بود و تلخترين روز زندگي ات را نظاره ميكردي.
صحيفه ي دلت همان كربلاست. تو تفسير عاشورايي. حقيقت پايدار ولايت. صحيفه ي داغهاي نينوا.
تاريخ از گريه هايت ميگريد، تو كه سي سال گريستي و گرياندي. تو كه بازمانده ي قبيله ي شهادتي.
خارهاي صحرا را كه ميديدي، ميگريستي؛ با ياد دختركان خسته اي كه از وحشت، پا برهنه بر خارها مي دويدند، امّا پس از شهادت پدر.
صداي لالايي مادري را كه مي شنيدي، ميگريستي؛ به ياد آخرين لالايي رباب. گريه هاي كودكي را كه مي شنيدي، دلت پاره پاره ميشد؛ با ياد گريه هاي علي اصغر و آب…
آب را كه ميديدي، جگرت آتش ميگرفت از لبان ترك خورده اي كه در گودال سرش از قفا بريده شد.
شهادت سفیر کربلا بر شیعیان تسلیت
آه شهیدان
دوستان مهربان من کجایید؟
مگر من و شما عهد اخوت نبسته بودیم؟
شما خودتون رفتید و به بهشت رسیدید
منو اینجا با این همه تعنه ها و مشکلات تنها گذاشتید؟…
هر کی رد میشه به من اشاره میکنه میگه:آخی بدبخت…
-آخه چرا رفت جبهه و زد خودشو ناکار کرد؟!…لازم بود؟!!!!
یا بعضی هاشون چیزای بدتر از این میگن:
_بابا اینا عمدا رفتن خودشون رو ناکار کردن میگن ما جانبازیم…
بچه ام که به یه جایی میرسه،میگن:
چقدر خوبه بابای آدم جانباز باشه بشه از سهمیه اش استفاده کرد؛مگه نه؟
مگه شما نمیگفتین خوشبخت تر از ماها وجود نداره؟
مگه ما جبهه رو از ته قلب دوست نداشتیم؟
مگه ما کاری نکردیم جز برای رضای خدا؟
این بود رسم وفاداری؟
این بود جواب اون گریه ها و التماس هام؟
چرا دعا نمیکنید منم شهید بشم؟
نکنه رفاقتمون یادتون رفته؟
نه! مطمئنم نرفته؛ آخه از شما رفیق باز تر پیدا نمیشد.
تو رو خدا
بخاطر حال و هوای اون شب های عملیات
که همه با هم با یه «یاعلی» و «یاحسین» دشمن رو زمین گیر میکردیم…
ما رو هم ببرید
نذارید بهمون بگن: “جامونده”
چقدر معنای درد و انتظار رو باهم بچشیم؟
دست بـﮧ قلم بردم تا برایتان حرف ها بزنم
اما نشد …
خواستم از “دردم” بگویم
دیدم دردِ شما ، خودِ (( من )) م …
خواستم از “بـﮯ کسـﮯ” ام حرف بزنم
دیدم 「تنها」 تر از شما در عالم نیست
خواستم بگویم “دلم از روزگار گرفتـﮧ”
دیدم خودم در 「خون بـﮧ دل」 کردنِ شما کم نگذاشتـﮧ ام …
قلم کم آورد …
بـﮧ راستـﮯ کـﮧ وسعت (( مظلومیت )) شما قابل اندازه گیرے نیست
دستانم مي‌لرزد، نه کودک سنگين نيست، دستانم از شرم نگاه زهراي اطهر (س) مي‌لرزد. ام ابيها (ع) آنجا بود
که لباس سپيد علي اصغر (ع) گلگون گشت؛ چقدر سخت است که فرزند شش ماهه ات را در آغوش بگيري و
بخواهي او را سيراب کني مگر اين دست توان در آغوش کشيدن او را دارد. نه کودک سنگين نيست، دستانم از
شرم نگاه زهراي اطهر (س) مي‌لرزد.
