جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

در تاکسی نشسته ای که ناگهان خانمی سوار می شود و کنار شما می نشیند و در آن لحظه بوی

عطر او تمام فضا را پر می کند و کم کم حال انسان را متغیر میکند و بفکر فرو میروی … تا بحال

اندیشیده ای که نظر اسلام راجع به عطر چیست؟ با اینکه طبق روایات پیامبر اکرم(ص)اولین کسی

است که عطر را به زنانه و مردانه تقسیم نموده است.[۱] و همچنین در تاریخ نقل شده است که

هزینه عطر رسول اکرم صلی الله علیه و آ له گاه بیش از خوراک ایشان بوده است. و ایشان با

مُشک، خود را خوشبو می‌فرمود،‌ چندان که مشک بر فرق سر حضرت، برق می‌زد و نیز خود را

با عطر خوشبو می‌کرد… [گاه بوی این عطر به اندازه‌ای بود] که در شب تاریک پیش از آنکه دیده

شود از بوی خوشش شناخته می‌شد؛ چنان که رهگذران می‌گفتند: این پیامبر است. [۲]

خودت را در آینه می بینی زیبا و آراسته … به خودت عطر می زنی و بیرون می روی؛ اما، آیا می

دانی بکار بردن عطر برای مردی غیر شوهر منع شده است[۳]؟ امام صادق(ع)می فرماید: اگر

زنی برای غیر شوهرش عطر آگین کند خداوند نمازش را نمی پذیرد تا غسل کند چنان که برای

جنابت غسل می کند؛ این غسل مستحب است. رسول خدا فرمود: هر زنی که خود را معطر و

خوشبو سازد و سپس از خانه بیرون رود همواره مورد لعنت حق خواهد بود تا هنگامی که به خانه

برگردد هر چقدر بازگشتن اش به طول انجامد. همچنین می فرماید: زنی که آرایش کرده و عطر

زده از خانه بیرون آید و شوهرش به این کار راضی باشد برای هر گامی که زن در بیرون خانه بر

می دارد خانه ای در اتش برای شوهر می سازد! [۴] البته این حکم مخصوص تنها زنان نمی باشد

و مردان نیز نمی توانند از عطر های استفاده کنند که دیگران را به حرام بیاندازد و محرک باشد.

آیا نظرت در مورد استفاده از عطر تغییر کرد؟

پی نوشت:
[۱]. شرح نهج البلاغه،‌ ابن ابی الحدید معتزلی، ۲۰ جلد در ۱۰ مجلد، ج ۱۹، ص ۳۴۱ و الکافی،‌ ج ۶، ص ۵۱۲
[۲]. مکارم الاخلاق، حسن بن فضل طبرسی، شریف رضی، ص ۳۴

وقتی به خانه می آمد ، من دیگر حق نداشتم كار كنم .

بچه را عوض می كرد ، شیر برایش درست می كرد. سفره را می انداخت و جمع می كرد ، پابه پای من می نشست ، لباس ها را می شست ، پهن می كرد ، خشك می كرد و جمع می كرد .

آن قدر محبت به پای زندگی می ریخت كه همیشه به او می گفتم : درسته كه كم می آیی خانه ؛ ولی من تا محبت های تو را جمع كنم ، برای یك ماه دیگر وقت دارم .

نگاهم می كرد و می گفت : تو بیش تر از این ها به گردن من حق داری .

یك بار هم گفت : من زودتر از جنگ تمام می شوم وگرنه ، بعد از جنگ به تو نشان می دادم تمام این روزها را چه طور جبران می كردم.

شـادی روح شــهدا صــلوات

برادر محمد می‌گفت: «در بحبوحه‌ انقلاب بودیم. خانه‌ی ما جایی بود که در مسیر عبور چند خانواده‌ ثروت‌مند و البته بی‌بندوبار و بی‌حجاب قرار داشت و هربار که برای هواخوری از شهر به روستا می‌آمدند، باید از کوچه‌ و مقابل خانه‌ی ما رد می‌شدند تا به باغ خود برسند.

محمد با هر بار آمدنِ این‌ها خیلی ناراحت می‌شد و به غیرتش برمی‌خورد که چرا این‌ها تا این اندازه به موضوع حجاب بی‌توجه هستند؟! بنابراین روزی تصمیم گرفت یک کار زیبا و جالب انجام دهد. محمد، روی یک لنگه‌ی در چوبی خانه نوشت:

«ای زن به تو از فاطمه(س) این‌گونه خطاب است / ارزنده‌ترین زینت زن، حفظ حجاب است.»

و زیر شعر نوشته بود: «عزت زن در چادر و نقاب است. درود بر زن‌های محفوظ و با ایمان. زن‌های باحجاب، خوش‌آمدید به کوچه‌ خمینی.»

این کار را کرد تا هربار که افراد بی‌حجاب از آن‌جا عبور می‌کنند، نگاهشان به این بیت شعر بیفتد تا شاید تأثیر بگیرند.

محمد،‌ روی لنگه‌ی دیگر در چوبی هم این حدیث نورانی از پیامبر اکرم(ص) نوشت: «من ترک الصلاة عامدا متعمداً، فقد کفر؛ هرکس نماز را عمدا ترک کند، در حقیقت کافر است.»

و زیر حدیث و در توضیح آن نوشته بود: «سبب عزت مردم، نماز است. نماز راهی از مقصد و مقصود نماز است، نماز…»

محمد، نام کوچه‌شان را کوچه‌ خمینی گذاشته بود و روی دیوار به رنگ مشکی نوشته بود: «کوچه‌ امام خمینی. احساس غریبی نکن. این‌جا که رسیدی، این کلبه‌ی ناچیز تعلق به تو دارد.»

هنوز که هنوز است، پس از گذشت بیش از سی سال، آثار آن نوشته‌ها، سر جای خودش برای آیندگان به یادگار مانده است تا درسی باشد برای آن‌ها که به‌دنبال دیدن شهدا هستند؛ نکته‌ای باشد برای این‌که به ما یادآوری کند، راه امر به معروف و نهی از منکر، هرگز بسته نیست.

و این شد که سال‌ها بعد، کوچه‌ محمد،‌ به ‌نام پرافتخار خودش نام‌گذاری شد. آری! محمد از کوچه‌ خمینی عبور کرد و به خانه‌ی شهادت رسید. این است عاقبت آن‌که در مسیر ولایت حرکت کند.

السلام علی الحسین، و علی علی ابن الحسین، و علی اولاد الحسین، و علی اصحاب الحسین

سلام بر حسين و اربعينش، سلام بر اربعين و زائرانش! و سلام بر اندوه دلهاي آنان كه به سوغات بر مزار

كشتگان، عشق بردند و به مويه نشستند. به شوق زيارت صحن و سراي جان فزايت، اربعين شهادتت را به

سوگ مي نشينيم، يا حسين!

و اربعين از رازهاي هستي است و اربعين حسين (ع) روز بسط لطف اوست بر پيروان و دوستدارانش. و در

مقام حسين (ع) همين بس كه در زيارت اربعينش خطاب به جدشان محمد مصطفي (ص) و پدر بزرگوارشان

علي (ع) و مادر گراميشان فاطمه (س) ميگوييم كه خداوند عزاداري شما را در رثاء حسين (ع) قبول فرمايد.

اى محبوب دلها!

تمام هستي ‏ام را خاك قدمت مي ‏كنم

تا شايد نظرى به جاده دلم بيندازى ،

چرا كه تو آفتاب يقينى، كه اميد فرداها هستى،

تو بهار رؤيايى كه مانند طراوت

گل ‏سرخ مي ‏مانى و نرم و سبز و لطيفى ،

تو معنى كلمات آسمانى هستي كه

دستهايش براى آمدنت به زمين دعا مي ‏كند.

اى تجسّم مهربانى!

غيرت آفتاب و جلوه زيبايى ماه تو را توصيف مي ‏كنند

و نفس آب تو رامعنى مي ‏كند

و نبض خورشيد تو را وصف مي ‏كند.

خوب مي ‏دانم كه تو مي ‏آيى؛

آرى تو مي ‏آيى همانطور كه وعده كرده ‏اى و آنگاه است

كه كلمه انتظار را از لغتنامه ‏ها پاك خواهيم كرد.

پس اى تمام زيبايى!

بيا تا براى هميشه فريادرس عاشقان موعود باشى

مردی که طالب دانش و معرفت بود برای دریافت پاسخ

هفت مساله نزد امام علی (ع) آمد و گفت : یا امیرالمومنین من فرسنگ

ها راه آمده ام تا از هفت مساله سئوال کنم ،

امام (ع) فرمودند : هر سئوالی را که میخواهی بپرس …

آن مرد گفت : سنگین تر از آسمان ، پهناور تر از زمین ، بی نیاز تر

از دریا ، سخت تر از سنگ ، سوزان تر از آتش ، سرد تر از سرما ،

و تلخ تر از زهر چیست ؟

امام علی (ع) در پاسخ او فرمودند :

از آسمان سنگین تر ، تهمت و افترا به شخص بی گناه است .

از زمین پهناورتر ، دامنه ی حق و حقیقت  است .

از سنگ سخت تر ، دل شخص منافق است .

از آتش سوزان تر ، ظلم و ستم پادشاه ستم کار است .

از سرما سردتر ، درخواست کردن از شخص بخیل است و

از زهر تلخ تر ، صبر و پایداری است ولی ثمره ی شیرین دارد .